Persverklaring van Johan Heesters met betrekking tot zijn aangekondigde optreden in De Flint op 16 februari 2008

Uit Tijdbalk Amersfoort
Ga naar:navigatie, zoeken

tot 800 800-900 900-1000 1000-1100 1100-1200 1200-1300 1300-1400 1400-1500 1500-1600 1600-1700 1700-1800 1800-1900 1900-2000 vanaf 2000

14-12-2007


Onderwerp(en)

Bron(nen)

Gebeurtenis

Persverklaring van JOHAN HEESTERS van 14. 12. 2007


Lieve mede-landgenoten,

Het met afstand mooiste cadeau dat ik met mijn 104e verjaardag kon krijgen was de uitnodiging om in mijn Nederland, en nog wel in mijn geboortestad Amersfoort, op te mogen treden. Dat na een afwezigheid van 40 jaar. Iets mooiers had ik mij in mijn leven niet meer kunnen wensen! Des te meer betreur ik het dat nu al protesten tegen mijn optreden worden aangekondigd en mijn optreden op 16 februari in Amersfoort door demonstranten zou worden verstoord. Dat alles maakt mij buitengewoon verdrietig. Ik heb met diep leedwezen moeten accepteren dat ik al die jaren niet welkom was in mijn geboorteland. De kennelijke prijs voor mijn carrière, waar het optreden tijdens het Derde Rijk onderdeel van uitmaakt. En natuurlijk heb ik begrepen waarom er zoveel vooroordelen waren over mijn persoon, gericht op het feit dat ik in Duitsland ben blijven optreden terwijl Duitse troepen mijn geboorteland binnen vielen en bezet hielden. Des te gelukkiger heeft het mij gemaakt dat in de laatste jaren belangrijke Nederlandse journalisten en gezaghebbende kranten zich hebben verdiept in mijn daadwerkelijke rol in die tijd. Net zoals het mij goed heeft gedaan dat er de laatste tijd zoveel positieve reacties en brieven naar mij toe zijn gekomen vanuit Nederland. Iedere Nederlander die zijn sympathie voor mij heeft uitgesproken dank ik vanuit het diepste van mijn hart, want dat alles betekent ongelooflijk veel voor mij. Meer dan ik u allen kan zeggen. Wat heb ik verkeerd gedaan? Ja, ik heb films gemaakt tijdens de oorlog. Amusementsfilms, die ontelbare mensen binnen en buiten Duitsland voor even hebben afgeleid van de rauwe werkelijkheid van de oorlog. Ik heb in deze tijd operettes gezongen en op het toneel gestaan. Dat was en is, nu al meer dan 85 jaar, mijn beroep. Sinds ik in 1935 Nederland verliet en via Wenen naar Berlijn ben gegaan, is Duitsland het land geweest waar ik meest ben opgetreden. Want daar, dat geef ik toe, lokten de grootste carrièrekansen. Zeker nadat ik in Nederland al op jonge leeftijd alles al had bereikt wat ik kon bereiken. Ja, ik wilde carrière maken en ik herinner me nog goed dat toentertijd veel Nederlanders er trost op waren dat ik in het grote buurland carrière maakte. In die tijd was er niemand die mij verweet dat ik naar Duitsland ging. Maar afgezien van mijn carrière in Duitsland en het feit dat Adolf Hitler van operette hield en wel eens naar voorstellingen met mij kwam: Wat heb ik gedaan om tot het einde van mijn leven de woede van de Nederlanders, mijn medelandgenoten, te verdienen? Ik heb in geen enkele Propagandafilm meegedaan, die het fascistische systeem heeft verheerlijkt. Van mij vindt u geen oproepen om op Hitler te stemmen en u zult ook tevergeefs op zoek gaan naar foto's van mij die mij tonen aan zijn zijde. Waar het ook maar kon heb ik mijn drukke werkzaamheden gebruikt om Nazi-ontvangsten te ontlopen. In de Duitse Filmwereld was het een publiek geheim dat ik als liberaal opgegroeide Nederlander met de Nazi's niet veel kon beginnen en dat ik de dringende uitnodigingsverzoeken als het maar even kon negeerde. Hoewel Joseph Goebbels wilde dat ik Duits staatsburger werd, omdat ik tenslotte mijn geld in Duitsland verdiende, ben ik nooit ingegaan op deze wens. En geloof me, dat was in die tijd van dictatuur alles behalve makkelijk. Heel mijn leven ben ik in het diepste van mijn hart Nederlander gebleven. Geen seconde in mijn leven stond het voor mij ter discussie mijn Nederlands staatsburgerschap op te geven. Mijn vaderland, mijn Koningshuis ben ik mijn hele leven lang trouw gebleven. En ik ben het ook vandaag de dag nog! Tot mijn laatste ademtocht zal iedereen van mij te horen krijgen dat ik er ongelofelijk trots op ben Nederlander te zijn!

Ook toen in in het Duitsland van Adolf Hitler carrière maakte heb ik me nooit kunnen vinden in de ideologie van de Nazi's en hun rassenwaan. Toen ik begin 1938 door de Joodse Theaterdirecteur Kurt Hirsch verzocht werd met hem en een Joods gezelschap in mijn geboorteland op te treden, heb ik geen seconde getwijfeld. Ik stemde toe en ben in Amsterdam en Den Haag opgetreden. Aan de zijde van toneelspelers die Duitsland om racistische redenen hadden moeten ontvluchten. Ik heb dat optreden met mijn volle bewustzijn aangenomen, wetend dat het Nationaal Socialistisch Ministerie van Propaganda daar alles behalve ingenomen mee zou zijn. Over de persoonlijke consequenties die dat voor had wil het het helemaal niet hebben. Ik wil er slechts op wijzen dat, als ik daadwerkelijk aan de kant van de Nazi's had gestaan ik me nooit aan zo?n uitnodiging zou hebben gewaagd. Andere optredens, die de Nazi's zouden kunnen hebben ondersteund, heb ik daarentegen strikt geweigerd. Ook toen de Nazi's dat met nadruk eisten en het zwaar was om mij daaraan te onttrekken. Na 1940 drong Goebbels erop aan dat ik als `prominente Hollander in Duitsland` deel zou nemen aan Nationaal Socialistische programma`s op de Nederlandse Radio of op de podia in Amsterdam. Maar ik wist dat mijn landgenoten het me nooit zouden vergeven en heb het consequent geweigerd. Ik heb geen enkele keer in bezet Nederland opgetreden en heb me niet voor het karretje van de Nazi's laten spannen. Wat mij nog het meeste, juist in mijn geboorteland Nederland, nog het meeste voor de voeten is geworpen was mijn bezoek aan het gevangenenkamp Dachau. Dat ik mij voor dit door de Nazi's afgedwongen bezoek, waar ik dit keer geen kans voor zag het te vermijden, diep schaam heb ik keer op keer tot uitdrukking gebracht. Tientallen jaren geleden en nu weer. De valse, en steeds weer opduikende bewering, dat ik bij deze gelegenheid ook voor het SS-bewakingspersoneel zou hebben opgetreden is inmiddels, gelukkig, eindelijk weerlegd. Vorig jaar kon eindelijk bewezen worden dat er geen sprake is geweest van een dergelijk optreden, zoals mij dat in Nederland steeds weer verweten werd. De Nederlandse media hebben daar gelukkig uitvoerig over bericht en mij eindelijk geloofd dat ik daarover altijd de waarheid heb gesproken. Wat ik ook in de tijd tussen 1933 en 1945 heb gedaan ik heb mezelf geen enkel verwijt te maken, hoezeer ik ook mijn geweten naga. Ik heb mij landgenoten en mijn geboorteland nooit verraden, zo waarlijk helpe mij God. Ik ben en blijf Nederlander, tot mijn laatste ademtocht. En het is mijn grootste hartenwens om tijdens mijn leven het nog te beleven dat ik welkom ben in mijn Nederland. Er zou niks mooiers voor mij zijn dan dat u, mijn mede-landgenoten, mij dat mogelijk zouden maken. Dat zou het mooiste geschenk zijn dat u mij kunt geven.

Uw Johannes Heesters


Op 15 December 2007 is de voorverkoop in de Flint voor het optreden op 16 februari 2008 begonnen. Deze kaartverkoop voor het optreden van de omstreden zanger Johan Heesters is zonder problemen verlopen. Bij theater De Flint hadden zich wel enkele demonstranten verzameld, maar ze hebben hun plan om de kaartverkoop te verstoren niet uitgevoerd.

Ook het optreden in de Flint op 16 februari 2008 is omstreden. Het Comité "Heesters Raus", waarin o.a. vertegenwoordigers van de Socialistische Partij en van de Nieuwe Communistische Partij Nederland, voert actie om het optreden tegen te houden. Het protest wordt georganiseerd vanuit de Anti-Fascistische Vereniging Nederland (AFVN). Burgemeester Van Vliet-Kuiper gaat overleg voeren met de Joodse gemeenschap in Amersfoort. De verantwoordelijk wethouder Kruyt vindt dat het gemeentebestuur terughoudend moet zijn bij "het niet goed vinden" van voorstellingen. Kruyt: "Wij vinden dat je het (concert) niet kunt verbieden".

Link(s):